عوامل موثر بر موفقیت ایمپلنت:ماندگارترین جایگزین دندان ازدست رفته

امروزه استفاده از ایمپلنت دندانی بسیار رایج شده است. ارزیابی فاکتورهای خطر در بیمار قبل از نصب ایمپلنت و طراحی برنامه درمانی اهمیت بسیار زیادی دارد. هدف از انجام این بازبینی، ارزیابی وضعیت بیمار به منظور کسب اطلاعات لازم برای نصب موفقیت ‌آمیز ایمپلنت دندانی است.

 ایمپلنت دندانی چیست؟

 ایمپلنت دندانی به قطعات فلزی گفته می‌‌شود که از طریق عمل جراحی درون استخوان فک و زیر لثه قرار داده می‌شوند. پس از آنکه ایمپلنت به طور کامل درون استخوان قرار گرفت دندانپزشک می‌‌تواند روکش را روی ایمپلنت نصب کند.

 مکانیسم اثر ایمپلنت دندانی به چه صورت است؟

 از آنجایی که ایمپلنت دندانی با استخوان فک پیوند می‌خورد به یک پایه محکم و ثابت برای روکش تبدیل می‌شود. دندان مصنوعی یا بریجی که روی ایمپلنت نصب می‌شوند در دهان دچار لرزش یا به جابجایی نمی‌‌شوند و شما هنگام غذا خوردن یا صحبت کردن به هیچ گونه مشکلی بر نخواهید خورد. ثابت بودن ایمپلنت درون استخوان فک باعث می‌شود که دندان مصنوعی و بریج و روکشی که روی ایمپلنت قرار می‌گیرد در مقایسه با بریج و دندان مصنوعی معمولی، ظاهری طبیعی‌تر داشته باشند. در برخی از بیماران استفاده از دندان مصنوعی و بریج‌های معمولی کار دشواری است زیرا شیارهای نامناسبی دارد و باعث ناراحتی بیمار می‌شود به علاوه بر این چای معمولی باید به دندان‌های مجاور فضای خالی، ناشی از نبود دندان، متصل شوند. یکی از مزایای نصب ایمپلنت این است که نیازی به آماده سازی دندان‌های اطراف یا فراهم سازی بستر مجاور ندارد و این فرآیند به راحتی انجام می‌شود. نصب ایمپلنت مستلزم سالم بودن لثه و داشتن استخوان کافی برای محافظت از آن است. پس از نصب ایمپلنت باید با دقت از این ساختارها محافظت کنید و به حفظ سلامت آنها اهمیت بدهید. رعایت بهداشت دهان و دندان و مراجعه به دندانپزشک در فواصل زمانی منظم برای اطمینان از سلامت ایمپلنت و موفقیت کاشت آن بسیار ضروری است. نصب ایمپلنت نسبت به سایر روش های درمانی جایگزین کردن دندان با صرف هزینه بیشتری همراه است و در اکثر موارد بیمه‌های سلامت کمتر از ۱۰ درصد از هزینه مربوط به نصب ایمپلنت را تقبل می‌کنند.

 به طور کلی دو نوع ایمپلنت وجود دارد که ایمنی بالایی دارند و به شرح زیر می‌باشند:

• ایمپلنت فرو رونده (اندواستیل): این نوع ایمپلنت به طور مستقیم درون استخوان فک کاشته می‌شود و پس از آن که بافت اطراف لثه بهبود یافت انجام عمل جراحی ثانویه برای اتصال پست به ایمپلنت اصلی ضرورت می‌یابد و در نهایت دندان مصنوعی روی پوست نصب می‌گردد یا آنکه روی بریج یا دندان مصنوعی قرار داده می‌شود.
• ایمپلنت درون کاشت دندانی (ساب پریواستیل): در این نوع ایمپلنت، بافت فلزی درون استخوان فک و دقیقا زیر بافت لثه قرار داده می‌شود و با بهبود یافتن لثه، ایمپلنت درون استخوان فک ثابت می‌شود. سپس پست به پایه ایمپلنت متصل می‌‌شود و در مرحله پایانی هم مانند ایمپلنت فرو رونده دندان مصنوعی روی پست قرار داده خواهد شد.

 اگرچه نصب ایمپلنت دندانی مزایای بسیار زیادی دارد نصب آن مستلزم انجام یک روش جراحی جامع و کامل است به همین دلیل نصب ایمپلنت با خطرات بالقوه و عوارض جانبی همراه است. از آنجایی که جراح با تجربه و آموزش دیده در زمینه ایمپلنت می‌‌تواند خطرات احتمالی را به حداقل برساند باید قبل از شروع جراحی در خصوص همه نکات و موارد احتمالی با شما صحبت کند و شما از همه مسائل آگاهی کامل داشته باشید. البته اکثر بیماران پس از شنیدن صحبت‌های متخصص ایمپلنت کمی فکر می‌‌کنند و در نهایت تصمیم خود را می‌گیرند و راضی به کاشت ایمپلنت می‌شوند.

 عوارض احتمالی جراحی ایمپلنت دندان شامل چه مواردی است؟

 به خاطر داشته باشید که بین عوارض جانبی شایع و موقت و عوارضی که بسیار حاد هستند و جز موارد نادر محسوب می‌‌شوند تفاوت زیادی وجود دارد. برخی از عوارض از قبیل شکست در ایمپلنت، مشکلات سینوسی، و آسیب دیدگی عصب اغلب به علت برنامه ریزی نامناسب درمان و عدم ارزیابی کامل بیمار رخ می‌دهند اما جای هیچگونه نگرانی وجود ندارد زیرا متخصص با تجربه ایمپلنت قبل از هر کاری با دقت وضعیت بیمار را ارزیابی می‌‌کند تا از مناسب بودن او به عنوان متقاضی درمان با ایمپلنت اطمینان حاصل کند و برنامه جراحی را با استفاده از وسایل کاملا پیشرفته در مطب خود انجام دهد. برخی از عوارض جانبی شایع حاصل از کاشت هم داد که ممکن است بیمار با آن مواجه شود به شرح زیر می‌باشد:

• خونریزی در محل ایمپلنت: پس از جراحی و کاشت ایمپلنت بیمار دچار خونریزی می‌شود و ممکن است این وضعیت تا ۴۸ ساعت ادامه یابد. پزشک پس از اتمام کار خود یک تکه باند گازی را به بیمار می‌دهد تا با دندان‌هایش آن را فشار دهد که این کار می‌تواند به کنترل خونریزی کمک کند.
• درد ناراحتی خفیف تا متوسط:  کاشت ایمپلنت نیز همانند سایر انواع جراحی‌ها با مقداری درد و ناراحتی همراه است اما جای هیچگونه نگرانی وجود ندارد زیرا پزشک به بیمار قرص مسکن می‌دهد که به کنترل درد او کمک خواهد کرد.
• کبودی: پس از اتمام جراحی ممکن است بیمار شاهد کبودی صورت و تغییر رنگ لثه خود باشد که این وضعیت چند روز پس از جراحی بهبود می‌یابد.
• تورم: تورم صورت و لثه مانند کبودی به تدریج بهبود خواهد یافت. استفاده از کمپرس یخ می‌‌تواند به کاهش تورم کمک نماید.
• عفونت: عفونت به عنوان یکی از عوارض جانبی حاصل از کاشت ایمپلنت زمانی رخ می‌دهد که بیمار از دستورات پزشک پس از جراحی پیروی نکند و داروهای آنتی بیوتیک تجویز شده را مصرف نکنند.

 طول عمر ایمپلنت دندانی چقدر است؟

 کاشت ایمپلنت دندانی یک گزینه درمانی عالی و یک جایگزین ثابت برای دندان از دست رفته است اما ممکن است این سوال برای شما پیش بیاید که طول عمر ایمپلنت دندانی چقدر است؟ عواملی که بر طول عمر مدال دندانی تاثیر می‌گذارند به طرز قابل توجهی به سبک زندگی بیمار و رعایت بهداشت دهان و دندان بستگی دارد. در حقیقت طی سال های گذشته فناوری ایمپلنت دندانی آنقدر پیشرفت کرده است که امروز شکست در کاشت ایمپلنت به علت پس زدن آن توسط بدن به طرز قابل توجهی کاهش یافته است و شکست در کاشت ایمپلنت به مشکلی تبدیل شده است که فقط به گذشته تعلق دارد. در صورتی که بیمار به بهداشت دهان و دندان خود اهمیت بدهد و به اندازه کافی از نخ دندان و مسواک استفاده کنند و سالی دوبار برای انجام چکاپ به دندانپزشک مراجعه نمایید طول عمر ایمپلنت دندانی افزایش خواهد یافت. به طور کلی طول عمر روکش دندان حدود ۱۰ تا ۱۵ سال است که به تدریج دچار فرسودگی می‌شود اما این درحالی است که رعایت بهداشت دهان و دندان می‌‌تواند باعث افزایش طول عمر آن تا ۱۵ سال شود.

 شکست در کاشت ایمپلنت دندانی

 اگرچه ایمپلنت دندانی از فلز تیتانیوم ساخته شده است همیشه ریسک شکستگی یا خم شدن آن وجود دارد. به لطف پیشرفت‌های حاصل شده در عرصه طراحی ایمپلنت و مواد مورد استفاده، امروز شکستن ایمپلنت نسبت به گذشته کاهش چشمگیری یافته است. در صورتی که ایمپلنت دندانی در معرض فشار بسیار زیادی از قبیل فشار دادن دندان‌ها روی هم، دندان قروچه و ضرب دیدگی صورت قرار بگیرد احتمال شکستگی یا ترک خوردن آن وجود خواهد داشت. در اکثر موارد در صورتی که ایمپلنت دندانی با شکست مواجه شود به شرطی که بیمار هر چه زودتر به مطب دندان پزشک مراجعه نماید احتمال حفظ ایمپلنت وجود دارد. متخصص ایمپلنت می‌تواند به طراحی بافت لثه و استخوان اطراف ایمپلنت بپردازد. به طور کلی دندانپزشک باید ایمپلنت را خارج نماید تا موضع مورد نظر به طور کامل بهبود یابد و در صورتی که احساس کند موضع مورد نظر به خوبی آماده نصب ایمپلنت جدید شده است کار خود را شروع خواهد کرد. گاهی اوقات ممکن است بیمار به پیوند استخوان نیاز داشته باشد که پیوند استخوان به عنوان یک پایه عمل می‌‌کند و احتمال موفقیت ایمپلنت را افزایش می‌دهد. در صورتی که مجددا کاشت ایمپلنت با شکست مواجه شود پزشک به این نتیجه می‌‌رسد که بدن بیمار به ایمپلنت حساسیت دارد یا آن که تراکم استخوان او برای کاشت ایمپلنت کافی نیست که این مسئله یک موضوع به شدت غیر عادی است.

 چه عواملی می‌‌توانند باعث شکست در کاشت ایمپلنت شوند؟

 ممکن است در مقالات مختلف خوانده باشید که طول عمر ایمپلنت دندانی ۲۵ سال است که این امر زمانی صحت می‌یابد که شما بهداشت دهان و دندان خود را رعایت کنید و از همه نکاتی که دندان پزشک پوست می‌نماید پیروی کنید. طول عمر ایمپلنت دندانی به عوامل و فاکتورهای زیادی بستگی دارد که در بخش زیر به برخی از این فاکتورها اشاره می‌کنیم:

• مراقبت دقیق از ایمپلنت دندانی از قبیل استفاده از نخ دندان و مسواک زدن آن ها به صورت روزانه و هر شش ماه یکبار مراجعه به دندانپزشک برای انجام چکاپ دندان اهمیت بسیار زیادی دارد.
• از جویدن یا گاز زدن اشیای سفت مانند نوک ایمپلنت یا خودکار و یا باز کردن اشیا با دندان خودداری کنید.
• میزان تجربه و مهارت دندانپزشک در نصب ایمپلنت دندانی اهمیت بسیار زیادی دارد. متخصصین به خوبی می‌‌دانند که چگونه میزان پیشرفت پیوند ایمپلنت دندانی با استخوان فک را ارزیابی کنند و از پذیرش کامل ایمپلنت توسط استخوان فک حاصل نمایند.
• سبک زندگی و سلامت عمومی شما در این مقوله اهمیت بسیار زیادی دارد.

 عواملی که باعث شکست در کاشت ایمپلنت می‌شوند به شرح زیر می‌باشند:

• بیماری‌های درمان نشده
• دیابت
• نصب نامناسب ایمپلنت

 محل نصب مدال در دهان یکی از فاکتورهای مهم این است که در تعیین طول عمر آن نقش مهمی‌را ایفا می‌کند. ایمپلنتی که در قسمت انتهای دهان نصب می‌شود به علت جویدن مواد غذایی فشار بسیار زیادی را تحمل می‌کند که این امر باعث می‌شود ریسک شکست در این نوع ایمپلنت نسبت به سایر ایمپلنت‌هایی که در قسمت جلوی دهان نصب می‌‌شوند بیشتر باشد. ریسک شکست در ایمپلنت در افرادی که دچار دیابت یا برخی از انواع بیماری‌ها از قبیل سرطان هستند بیشتر از سایر بیماران است. ایمپلنت دندانی نیز همانند دندان‌های طبیعی نیاز به مراقبت روزانه استفاده از نخ دندان و مسواک زدن دارد. در برخی موارد شدید رعایت نکردن بهداشت دهان و دندان می‌‌تواند باعث بروز بیماری لثه شود که این امر یکی از فاکتورهایی است که می‌تواند شانس موفقیت کاشت ایمپلنت را کاهش دهد.

 عوامل و فاکتورهای که بر موفقیت نصب ایمپلنت دندانی تاثیر می‌گذارند

 عوامل و فاکتورهای زیادی وجود دارد که متخصص کاشت ایمپلنت باید از آنها اطلاع داشته باشد و با بیمار خود در این خصوص مشورت نماید و آنها را در برنامه ریزی و درمان دندان در نظر بگیرد. مدارک بسیار زیادی وجود دارد که نشان می‌‌دهد ریسک شکست ایمپلنت در افرادی که سیگار می‌کشند و سابقه پرتو درمانی و مشکلات استخوانی دارند بیشتر از سایر بیماران است. افرادی که سابقه از دست دادن دندان به علت بیماری لثه را دارند در معرض خطر بیماری پری ایمپلنت قرار می‌‌گیرند. بیمارانی که به اختلالات خود ایمنی مبتلا هستند باید به پزشک خود اطلاع دهند تا پزشک تمهیدات لازم را به کار ببرد. شانس موفقیت کاشت ایمپلنت در بیماران مبتلا به پوکی استخوان نیز قابل قبول است. بیمارانی که از بیوفسفونات خوراکی استفاده می‌‌کنند در معرض خطر مرگ استخوان فک قرار دارند. شواهد و مدارک متعدد وجود ارتباط بین ویژگی‌های ژنتیکی و بروز اختلال در فرآیند پیوند استخوان را نشان می‌دهد.

 از کجا بدانیم که تعویض ایمپلنت قدیمی با ایمپلنت جدید ضروری است؟

 ممکن است فردی که از ایمپلنت دندانی استفاده می‌کند هرگز نیازی به تعویض آن نداشته باشد زیرا ایمپلنتی که دچار عفونت، و آسیب دیدگی و لق شدگی نشده باشد سالم است و بیمار هیچ گونه مشکلی نخواهد داشت. افرادی که از ایمپلنت دندانی استفاده می‌کنند باید برای کسب نتایج بهتر هر سه ماه یکبار به دندانپزشک مراجعه کنند تا دندان و ایمپلنت آنها ارزیابی شود و از سلامت و عملکرد صحیح آن اطمینان حاصل کنند. از آنجایی که ایمپلنت دقیقاً زیر لثه و استخوان فک قرار داده می‌شود تعدادی از افرادی که دچار برخی از انواع بیماری‌ها از قبیل دیابت هستند یا سیگار می‌کشند متقاضی مناسبی برای نصب ایمپلنت نخواهند بود. متخصص ایمپلنت قبل از کاشت آن به طور کامل وضعیت دندان‌های بیمار، وضعیت استخوان فک و لثه او را بررسی می‌‌کند تا اطمینان حاصل نماید که آیا او متقاضی مناسبی برای درمان هست یا خیر.

کپی فقط با ذکر منبع و لینک بلامانع است.